رفیق شهرام محمدیان باجگیران

رفیق شهرام در سال 1351 به دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران قدم گذاشت و هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران شد. در سال‌های 54-1353 به بخش مارکسیست-لنینیست سازمان مجاهدین پیوست و زندگی مخفی را آغاز نمود. در نیمۀ دوم سال 1355 در قالب شاخۀ کارگری سازماندهی شد و در کارخانه‌های پارس‌متال و ترانس‌پیک به کار مشغول شد. پس از تاسیس سازمان پیکار در راه آزادی طبقۀ کارگر در آذر 1357 به عنوان

عضو شورای مسئولین و کمیتۀ اجرایی سازمان برگزیده شد. در کنگرۀ اول پیکار در اسفند 1357 به عضویت کمیتۀ مرکزی سازمان درآمد. بخش مهمی از اسناد و جزوات سازمان پیکار در نقد فداییان و مجاهدین در سال‌های پس از انقلاب 1357 به قلم او به نگارش درآمده است. در کنگرۀ دوم سازمان پیکار در تابستان 1359 به عضویت علی‌البدل کمیتۀ مرکزی و همچنین هیات تحریریۀ پیکار انتخاب شد. در پی بحران سیاسی-نظری ایجاد شده در سازمان پیکار در خرداد 1360، از بنیان‌گذاران جناح چپ و فراکسیون انقلابی سازمان حول دیدگاه‌های جریان مارکسیسم انقلابی و سپس سازمان کمونیستی پیکار شد. در زمستان 1361 به دعوت کمیتۀ برگزارکنندۀ کنگرۀ موسس حزب کمونیست ایران در سمینار مقدماتی تشکیل این حزب در کردستان شرکت کرد. پس از آن این رفیق به همراه تعدادی از رفقای دیگر برای تجدید سازماندهی فعالین و هواداران سازمان کمونیستی پیکار و اتحاد مبارزان کمونیست روانۀ تهران شد. در مهر ماه 1363 بازداشت شد. نظر به جایگاه تشکیلاتی و سوابق رفیق، دژخیمان جمهوری اسلامی نهایت فشار را بر وی برای اخذ مصاحبۀ تلویزیونی وارد ساختند اما قادر به در هم شکستن مقاومت رفیق شهرام نشدند. او در 24 تیر ماه 1364 سرافرازانه در مقابل جوخۀ تیرباران ایستاد.