تاریخچه
امروزه یکی
از روزهایی که ملل نواندیش جهان، جشن شادی می گیرند آنرا گرامی میدارند ، روز هشتم
مارچ مقارن با هفدهم اسفند است
همچنین برای
بهبود شرایط کارو درچنین روزی یعنی روز 8
مارچ سال 1875 در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد شان کارگران زن درکارخانجات نساجی در شهر
نیویورک ، دست به تظاهرات زدند. این حرکت به درگیری خشونت آمیز با پلیس آمریکا
انجامید و پلیس بطور وحشیانه به تظاهرکنندگان حمله کرد و آنرا سرکوب نمود.
عده ای
از زنان تظاهر کننده زخمی و دستگیر شدند. این مسئله باعث شد که زنان کارگر دیگر هم
کم کم به حقوق انسانی خود آگاهی پیدا کنند . و سعی کنند که راه آنها را ادامه
بدهند .
روز ۸ مارچ ۱۹۰۷ مجددا زنان نساج آمریکا با خواست ۱۰ ساعت کار روزانه دست به تظاهرات می زنند که این
بار هم تظاهرات آنها با سرکوب پلیس روبرو می گردد و به دستگیری بسیاری از زنان
منجر می شود. در این تظاهرات عده ی زیادی از مردان کارگر و زنان طبقات دیگر جامعه
نیز شرکت می کنند. در سال ۱۹۰۸ حزب سوسیالیست
آمریکا به تشکیل کمیته ملی زنان برای کمپین حق رأی زنان در انتخابات اقدام می کند
و در مارچ همان سال کارگران زن بافنده سوزنی با خواست ممنوع کردن کار برای کودکان
و کسب حق رأی زنان درنیویورک تظاهرات می کنند. رویدادهای ۸ مارچ همان سال سبب گردید که در سال بعد یعنی سال ۱۹۰۹ این روز بعنوان نخستین روز ملی زنان در آمریکا
تثبیت شود..
در سال ۱۹۱۰ درجریان کنگره ی بین المللی سوسیالیستها که در کپنهاگ
دانمارک برگزار شد ، کلارا زتکین از حزب سوسیال دموکرات آلمان ۸مارچ را بعنوان روز جهانی مبارزه زنان پیشنهاد می کند. کنگره این پیشنهاد
را تصویب میکند. پس از آن یک میلیون زن سوسیالیست و کارگر و دیگر اقشار اجتماعی
همراه مردان خواهان حقوق سیاسی ـ اجتماعی برابر برای همه زنان و مردان شدند . آنها
در ۸ مارچ سال ۱۹۱۱ در کشورهای آلمان،
دانمارک، سویس و استرالیا تظاهراتی بر پا می کنند . و با جشن و سخنرانی ، خواهان
حق رأی، حق کار و آموزش حرفه ای برای زنان شدند. در همین سال در روسیه و چین هم
تظاهراتی به مناسبت ۸ مارچ بر
گزار شد در مدتی کمتر از یک هفته از ۸ مارچ در آتش سوزی
" تریانکل" در شهر نیویورک به خاطر نبود دستگاههای امنیتی و بدی شرایط
کار، ۱۴۹ زن کارگر جان باختند. همین موضوع باعث شد
که تظاهرات ۸ مارچ سال بعد به طور وسیعی در سراسر دنیای متمدن برگزار
شود و بدی شرایط کار، مورد اعتراض قرار گیرد و محکوم گردد.
با شروع جنگ جهانی اول و اعزام میلیونها مرد به جبهه ها زنان سوسیالیست تظاهرات ۸ مارچ را بر علیه جنگ و کشتار و خرابی
ناشی از آن برگزار می کردند.
در ۸ مارچ ۱۹۱۷ در
روسیه زنان علیه افزایش قیمت ها، تعطیلی کارخانجات و اخراج کارگران دست به تظاهرات
زدند. این تظاهرات در رویداد انقلاب فوریه همان سال در روسیه تأثیر زیادی داشت.
در
سالهای پس از جنگ جهانی دوم تا اوایل دهه ۶۰ روز جهانی زن جلوه
چندانی نداشت . چون زنان توانسته بودند به مقدار زیادی از خواستهای خود دست یابند.
با رشد جنبش زنان در دهه ۶۰ این روز هم بار دیگر اهمیت یافت. سال ۱۹۷۵ از طرف سازمان ملل متحد، سال بین المللی
زنان اعلام شد و دو سال بعدتر یعنی سال ۱۹۷۷ یونسکو ۸ مارچ
را به عنوان روز جهانی زن، به رسمیت شناخت. از آن روز به بعد، در چنین روزی مردان
به زنان گل یا هدیه تقدیم می کنند و بدینوسیله از مبارزات انسانی زنان قدردانی می
کنند.
جنبش 8 مارچ درزنان ایرانی
روز جهانی زن، فرخنده جشنی
است دیرین . لیکن، افسوس و حسرت که درتمامی 365 روز یکسال فقط وفقط یک روز بصورت سـمبولیک
در کشـور ما آنهم تنها با شـعار و گفتار بدون عمل بنام "روز زن" اختصاص می
یابد و 364 روز باقی تدوام مظلومیت، عذاب و درد به موجودی بی همتایی بنام زن تحمیل
می گردد که او را به گناه زن بودن اسـیر حصارها و طعنه خور ناقص العقل سـاخته اند.
بدینگونه نصفی از پیکر جامعه در قلمرو ذهنیت بیمار،
عذابی نا خواسـته را تجربه میکنند و مجال مشـارکت و فعالیت اجتماعی، اقتصادی،
سیاسی و فرهنگی را نمی یابد.
با استقرار دولت دین محور در
ايران در سال 1357، سازمان دادن ستم بر زن تبديل به يکی از صريح ترين امور دولتی
شد. برقراری شکل جديدی از ستم بر زنان ايران تبديل به شاخصترين معرف رژيم جديد شد. اين
روابط ستمگرانهی جديد بر دو پايه توجيه شد:
پايهای الهياتی يعنی جايگاه زن و اخلاقی که از سوی «خدا» ديکته
شده است؛ و بر پايهای سياسی به اين صورت که رفتار و پوشش بيرونی زن محکی است
در اسفند 1357 خمينی فرمان
حجاب اجباری را صادر کرد. جواب وی شورش پنج روزه توسط زنان در تهران و ديگر شهرهای
مهم کشور بود. خمينی مجبور شد فرمان خود را پس بگيرد تا اينکه در فرصتی مناسب با
کينهجوئی شديد به زنان حمله کند.
درکشتار دسته جمعی زندانیان
سیاسی در تابستان 67 مبارزات زنان و مادران قربانیان و تجمعات آنها در خیابانهای
مشرف به گورستان خاوران پرده از یکی از مخوفترین جنایات قرن برداشت بطوریکه رژیم
در عقب نشینی آشکار و درپی فشارهای بین المللی حاضر به دادن مجوز برای مراسم
سالگرد قربانیان درگورهای دسته جمعی تحت تدابیر شدید امنیتی شد.
سالها بعد، برخی از زنان منتسب به
جناح «اصلاح طلب» جمهوری اسلامی و نيروهای ملی مذهبی همراه با عده ای از روشنفکران
و متخصصين و هنرمندان سکولار که درگير فعاليت های غیردولتی بودند و برخی از
دانشگاهيان مقيم خارج جريانی به نام «کمپين يک ميليون امضاء» را بهوجود آوردند. سکولارهای اين جريان استدلال کردند که کارِ از
درونِ نظام تنها راه ممکن برای رشد جنبش زنان است. اين پروژه در واقع ميثاقی
تلويحی ميان جمهوری اسلامی و اپوزيسيون وفادارش بود. جمهوری اسلامی (حداقل جناحی
از آن) به اين تلاش به عنوان راهی برای مهار جنبش مقاومت زنان عليه حکومت دینی می
نگريست.
در تابستان سال 1388 و در ماه
های پس از آن، مبارزات دلیرانه زنان ايران در خيابانهای تهران و ديگر شهرها، عليه اوباش
حکومت اسلامی بسياری از مردم اقصا نقاط جهان را به وجد آورد و الهام بخشيد. اين
رخداد بسياری از پیش فرضهای نادرست را از جمله قالبهای هويتی دلخواه برای زن مسلمان
ايرانی را که در دو دههی گذشته در محافل ایرانی نابودساخت.
نتیجه
درحالی به 8 مارچ 2012
نزدیک میشویم که زندانهای دژخیمان رژیم مملو از زنان مبارز و آزاده کشورمان است
.شیرزنانی همچون مهسا امرآبادی شبنم مددزاده مهدیه گلرو بهاره هدایت نسرین ستوده
.یادمان نرود که درآخرین ملاقات به فرزند خردسال نسرین ستوده به جرم بدحجابی اجازه
ملاقات با مادرش را ندادند.
جمهوری اسلامی طی این چند
سال سعی کرده با ارعاب ، شکنجه ،سنگسار و اعدام بوسیله کمیته های انقلاب ،خواهران
زینب جلوی این جنبشها رو سد کند اما زنان مبارز و آزادیخواه ایران مصمم وجدی مقابل
این سرکوب ایستادند و خشم و نفرتشان بر علیه این رژیم روز بروز بیشتر شده است. ما
انسانهای مبارز و آزادیخواه با اعتراضات و مبارزات و تلاشمان به جمهوری اسلامی بارها
نشان داده ایم که به انها اجازه سرکوبگری نمی دهیم نشان داده ایم که نمی ترسیم و
فعالیتهای اعتراضیمان را گسترده تر خواهیم کرد.
بیاید در ۸ مارس امسال دست در دست هم دهیم و با تمام قدرت جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی را به صحنه بکشیم و حول "زنده باد آزادی وبرابری "و نه به حجاب اجباری و نه به اپارتاید جنسی متحد بشیم جمع شدن ما حول این شعارها احترام به حقوق زن و"نه"بزرگی خواهد بود به رژیم جرم وجنایت اسلامی.
بیاید در ۸ مارس امسال دست در دست هم دهیم و با تمام قدرت جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی را به صحنه بکشیم و حول "زنده باد آزادی وبرابری "و نه به حجاب اجباری و نه به اپارتاید جنسی متحد بشیم جمع شدن ما حول این شعارها احترام به حقوق زن و"نه"بزرگی خواهد بود به رژیم جرم وجنایت اسلامی.
تهیه ونگارش :حدیث بیرانوند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر