به تمام کارگران، سازمانها و اتحادیه های کارگری سراسر دنیاهمکاران، کارگران ایران و جهان
من کارگر نقاش و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری اینک سومین سال زندان خود را پشت سر میگذارم. من به اتهام های واهی و غیر واقعی زندانی شدم. واقعیت این است که من فعالیت خود را جهت تامین رفاه طبقه کارگر و دیگر تهیدستان و زحمتکشان را حق ابتدایی خود می دانم و برای آن افتخار میکنم و یک لحظه نیز از این تلاش کوتاه نخواهم آمد.
زندان جای من و امثال من نیست. زیرا که نه دستمان به چپاول و غارت و اختلاص های میلیاردی و افسانه ای آلوده است، نه موجب ریختن خون انسانها شده ایم و نه بر ویرانه های مردم زحمتکش و کارگران کاخ هایی افراشته ایم.
جرممان تنها و تنها دفاع از حقوق اجتماعی خود و همکاران و دیگر زحمتکشان است. ما برای یک دنیای بهتر مبارزه میکنیم. دنیایی که شایسته ما انسانهاست.
من امروز در زندان تبریز، میان تهدیدها و اذیت و آزار زندانبان به هرنوع و شکلی دست به گریبانم. من بیش از یک ماه است که از بیخوابی رنج میبرم. چنان که بر اثر خستگی و بی خوابی مفرط تنها ٢ ساعت از حال میروم. هرچه درخواست بهداری و درمانگاه می کنم کوچکترین توجهی نمیکنند.
مسئولین زندان آشکارا شاهد این شکنجه روحی و روانی من هستند.
من به همه کارگران و دیگر مردمان آزادیخواه و برابری طلب اعلام میکنم که این مسئولین زندان هستند که موجبات مرگ مرا فراهم کرده اند.
محمد جراحی کارگر زندانی
